Nefes: Yer Eksi İki

Der Helikopter flog durch hunderte von Metern hohen Klippen und streifte fast den Boden. Das Gesicht des zweiten Piloten war angespannt. Er musste seinen Kommandanten warnen. Mit den Augen auf der Höhenanzeige und mit zitternden Lippen sagte er:
„Herr Kommandant. Wir fliegen zwanzig Meter über dem Boden!“
Die Antwort war eiskalt: „Manche sind gleich minus zwei.“
Es sind eigentlich zwei Meter unter der Erde, Minus Zwei Meter vom Boden...
Es ist das Jahr 1993. Es war eine Zeit, in der der Terror wie ein Sensenmann über die Region hereinbrach.
Es sind drei Personen in der südostanatolischen Region.. Der Journalist Ufuk, der für Nachrichten in den Südosten geschickt wurde; Salman, ein Elektriker aus der Stadt, dessen zwei ältere Brüder sich der PKK anschlossen und Tayfun, ein Hauptmann, dessen Frau nach jahrelanger Behandlung schwanger wurde.
Alle drei leben ihr eigenes Drama, ohne sich voneinander etwas gehört zu haben.
Was in diesen „vier Tagen“ geschah, dauerte so lange wie eine endlose Tragödie. Und es wird das Leben von Ufuk, Salman und Tayfun dessen Wege sich kreuzen, völlig durcheinanderbringen.
"Weil dies das Land der Menschen ist, die nicht wissen, dass der Andere auch hier lebt."

Nefes: Yer Eksi İki

The helicopter was flying through hundreds of meters of cliffs, almost licking the soil. The co-pilot looks stressed. He feels the need to alert his commander. His eyes on the altitude indicator, he spoke, his lips trembling:
“Sir, we’re flying 65 feet above the ground!”
And the response was cold as ice: “Some are about to go six feet down.”
It means six feet down the ground…
It’s 1993… A period when terror haunted the region like the grim reaper.
They were three people in a corner of the Southeast Anatolian region… Ufuk, the journalist sent to the Southeast to make news… Salman, the town’s electrician, whose two older brothers joined the PKK… And Captain Tayfun whose wife got pregnant after years through treatment…
All three of them go through their own trauma, unaware of each other’s.
Actually, what happens in these “four days”, which seems as long as an endless tragedy, will turn Ufuk, Salman and Tayfun, whose paths cross, into a mess.
“Because this is the country of people who are unaware of one another’s lives”.  

Nefes: Yer Eksi İki

L'hélicoptère volait à travers les falaises de centaines de mètres, presque léchant le sol. Le copilote semblait stressé. Il devait avertir son commandant. Il a parlé les yeux sur l'indicateur d'altitude et les lèvres tremblantes :
« Commandant. Nous volons à 65 pieds au-dessus de la terre ! »
La réponse était glaciale : « Certains sont sur le point de descendre à 6 pieds. »
En fait, c'était à six pieds sous terre...
C'était en 1993… Une période où la terreur s'était abattue sur la région comme Azraël.
Ils étaient trois dans un coin de la région du sud-est de l'Anatolie. Ufuk, un journaliste envoyé dans le Sud-Est pour faire des nouvelles... Salman, un électricien de la ville dont les deux frères aînés ont rejoint le PKK... Le capitaine Tayfun, dont la femme est tombée enceinte après des années de traitement...
Tous les trois vivent leurs propres drames s’ignorant les uns des autres.
En effet, ce qui se passe au cours de ces « quatre jours » qui semblent aussi longs qu'une tragédie sans fin, va bouleverser Ufuk, Salman et Tayfun dont les chemins se croisent.
« Parce que c'est le pays des gens qui ignorent les vies des autres. »

Nefes: Yer Eksi İki

De helikopter vloog door honderden meters hoge kliffen en likte bijna de grond. Het gezicht van de tweede piloot was gespannen. Hij moest zijn commandant waarschuwen. Met zijn ogen op de hoogte-indicator gericht, zijn lippen trillend, sprak hij: 
“Mijn commandant. We vliegen grond plus twintig!”
Het antwoord was ijzig: “Sommigen staan op het punt om grond min twee te worden.”
Het is eigenlijk twee meter onder de grond, Grond Min Twee…
Het jaar is 1993. Het was een periode waarin de terreur als een Magere Heijn over de regio neerdaalde.
Het waren drie mensen in een hoek van Zuidoost-Anatolië.. Journalist Ufuk, die voor nieuws naar het zuidoosten werd gestuurd.. Salman, een stadselektricien wiens twee oudere broers zich bij de PKK voegden.. Tayfun Kapitein, wiens vrouw jaren na behandeling zwanger werd.
Alle drie leven ze hun eigen drama, zich niet bewust van elkaar.
Sterker nog, wat er gebeurde in deze ‘vier dagen’, die zo lang duurde als een eindeloze tragedie; zal Ufuk, Salman en Tayfun, wiens paden elkaar kruisen, verbrijzelen.
“Omdat dit het land is van mensen die niets van elkaars leven weten.”

Nefes: Yer Eksi İki

Helikopter yüzlərlə metrlik qayaların arasından demək olar ki torpağı yalayaraq uçurdu. İkinci pilotun sifəti gərgin idi. Komandirinə xəbərdarlıq etmək ehtiyacı hiss etdi. Gözləri hündürlük göstəricisində, dodaqları titrəyərək dilləndi:
"Komandirim. Yer müsbət iyirmi uçuruq!”
Gələn cavab buz kimi idi: "Bəziləri yer mənfi iki olmaq üzrədir."
Yerin iki metr altındadır əslində Yer Mənfi İki...
1993-cü il… Terrorun Əzrayl kimi bölgəyə endiyi dövr.
Cənub-Şərqi Anadolunun bir küncündə üç nəfər idilər.. Xəbər üçün cənub-şərqə göndərilən jurnalist Ufuk.. İki böyük qardaşı PKK-ya qatılan qəsəbə elektrikçisi Səlman.. Həyat yoldaşı illər sonra müalicə nəticəsində hamilə qalan Kapitan Tayfun.
Hər üçü bir-birindən xəbərsiz öz dramlarını yaşayırlar.
Əslində sonsuz bir traqediya-faciə qədər uzun davam edən bu “dörd gündə” baş verənlər; yolları kəsişən Ufuk, Salman və Tayfunu darmadağın edəcək.
Çünki bura bir-birinin həyatından xəbərsiz insanların ölkəsidir”.